Dubbelinterview: Van Mingeroet-De Caigny

Voor twee speelsters is het duel van zaterdag tussen Eendracht Aalst Ladies en RSCA Women extra speciaal: boezemvriendinnen Chloë Van Mingeroet en Tine De Caigny. Tijdens de competitiebreak haalden de Eendracht-captain en de Gouden Schoen, die ook mekaars knuffelcontact zijn, voor ons hun onvergetelijke jeugdherinneringen boven.

De mooiste dag

Hoe zag die dertiende januari 2021 er uit voor Tine De Caigny. “Ik werd ’s zaterdags al op de hoogte gebracht dat ik de Gouden Schoen had gewonnen maar moest het natuurlijk nog stilhouden tot woensdag. Alleen mijn ouders en een vriend, die mij vergezelden naar de tv-studio, waren op de hoogte. Op Anderlecht hadden ze natuurlijk wel iets door, toen ik niet op training verscheen. Een limousine kwam ons thuis ophalen. Het is jammer dat het gala ontbrak, maar langs de andere kant is het ook een unieke editie geweest. Dat feest halen we nog wel in.”

Persoonlijk advies

Ook hartsvriendin Chloë zat dus op het puntje van haar stoel toen de deur van de limousine open ging. “Toen ik Tine zag uitstappen, sprong ik een gat in de lucht. Ze heeft iedereen om de tuin geleid, ook haar broer en zus. We wisten dat ze naar de uitreiking ging, maar er zouden zogezegd ook 3 limousines zijn bij de vrouwen. Niet dus. Nadat Tine haar jurk was gaan kopen, kwam ze mij nog om advies vragen over welke juwelen ze erbij kon dragen. Het moest wel subtiel zijn want glamour is, ondanks de glitters op haar prachtige jurk, niet aan haar besteed.”

Tegenstanders

De Wase dames kennen mekaar al heel lang en werden gedurende hun jeugd als het ware naar mekaar toegetrokken. “We waren 6 toen we samen dansten in Beveren. Maar dat is pas achteraf uitgekomen aan de hand van foto’s. Toen we beiden de voetbalschoenen aangetrokken hadden (Chloë bij Red Star Waasland en Tine bij KFC Vrasene, nvdr), kwamen we mekaar meermaals per seizoen tegen als tegenstanders.”, vertellen ze in koor. “De meisjes douchten samen na de matchen en toen we beiden uitgenodigd werden voor de provinciale selecties werden we ook vriendinnen.”

Groeischijven

In de jongensploegen stonden Chloë en Tine hun mannetje. “Er was appreciatie voor ons. We speelden ook altijd en vielen nooit uit de toon. Pas vanaf de U17 vind ik het moeilijker om te wedijveren met de jongens.”, vertelt Tine. “Dan worden ze krachtiger. Dat ondervond ik zelf aan de lijve op de Gentse Topsportschool, toen ik in een wedstrijd omver werd gelopen door Preben De Man (ex-Aalst). Een losgekomen groeischijf in mijn pols was het resultaat. Het toeval wil dat Chloë de week voordien exact dezelfde handblessure had opgelopen. En dus konden we samen naar de kine.”

Brave studenten

De volgende stap in hun jeugd was de Topsportschool in Leuven. Chloë neemt nu de boventoon. “Op de trainingen bij de nationale ploeg (U15) werd ons de nieuwe Women’s Football Academy voorgesteld, de voorloper van de Yellow Flames. Tine en ik beslisten samen om op de oproep in te gaan. Het zou op die manier ook andere speelsters aantrekken. Trainingen op niveau en een heerlijke tijd was het op internaat. Onze kamers waren recht tegenover mekaar. Als de lichten op de gang uitgingen, maakten we stilletjes de oversteek. Buiten dat en wat afkijken bij de toetsen waren we eigenlijk wel brave studenten.”, klinkt het gemeend.

Alleen door Europa

En plots vliegen de anekdotes in het rond. “Het meest onvergetelijke verhaal is eentje uit 2013 na afloop van het EK met de U17. Terwijl wij de halve finales speelden in Zwitserland, trokken onze ouders op vakantie naar Turkije. Ze hadden een heus plan uitgedokterd over hoe wij op die bestemming moesten geraken met het vliegtuig en taxi’s. Toen we lieten weten geland te zijn, ontstond er paniek. Het was namelijk veel te vroeg. Gelukkig bleven we zitten op dat vliegtuig want het bleek om een tussenlanding te gaan. We moesten tijdens een nachtelijke taxirit ook nog eens alle moeite van de wereld doen om niet in slaap te vallen. Tenslotte waren we twee meisjes van 16 jaar die alleen op stap waren. In het hotel viel het ontvangstcomité ons dan in de armen.”

9 vrouwen in een busje

Wanneer Chloë en Tine samen bij Lierse SK spelen in 2015 stelde de club een busje ter beschikking. “Daar vertrok één van de speelsters mee in Brugge. Als iedereen onderweg ingestapt was, zat het busje richting Lier vol met 9 vrouwen. Je kan wel geloven dat er veel gebabbeld en plezier gemaakt werd tijdens de ritten. Eén keer nam de spanning het helemaal over, en dan vooral bij Silke Demeyere (nu bij Lille) die aan het stuur zat, toen de politie ons aan kant zette. Blijkbaar waren we zonder het te beseffen iets boven de toegelaten snelheid gegaan. Maar we mochten onze weg wel verder zetten.”

Over mekaar

Vooraleer we overgaan naar de orde van de dag willen de vriendinnen ook nog iets kwijt over elkaar. “Omdat we hetzelfde karakter hebben, konden we als kind meteen goed met elkaar opschieten.”, zegt Tine. “Chloë lag ook altijd goed in de groep en kreeg bovendien de nodige aandacht van de jongens. Als we eens een trein misten en te laat in de les waren, zou Chloë het wel oplossen met haar mondigheid.” Nadat de Eendracht-captain de bescheidenheid van De Caigny benadrukt, gaat ze over naar het sportieve. “Op het veld zie ik het niet als een bijkomend voordeel om Tine goed te kennen. Elke speelster kent haar kwaliteiten nu wel. Ik ben geen type die een tegenstander onderuit schopt, maar als het nodig is om mijn maatje neer te halen zal ik niet twijfelen. Achteraf trakteer ik dan wel op een ijsje.”, lacht Chloë.

De groei van Aalst

Landskampioen Anderlecht was goed bij schot voor de interlandbreak tegen OHL (1-8) en Charleroi (8-0). Moeten we ons zorgen maken Tine? “Ik hoop van wel. Het loopt gesmeerd bij ons. Al hangt het af van wedstrijd tot wedstrijd. Woluwe verraste met een goede methode om ons vast te zetten. Eendracht speelt met ups-and-downs wat normaal is als nieuwkomer. Ze parkeren de bus niet voor de zestien en dat wordt geapprecieerd. 9-0 zoals in de heenwedstrijd zie ik het ook niet worden want de Ajuinen zijn gegroeid. Hun zege tegen Standard zagen we graag binnenkomen. Het zal voor hen nu kwestie zijn om versterking te halen naar volgend seizoen toe.”

Mentaliteit

Angst is een slechte raadgever, weet Chloë. “Je mag nooit met schrik aan een wedstrijd beginnen. We weten dat we ons aan een stevige tegenstander mogen verwachten maar iedereen die bij ons op het veld komt moet er volledig voor gaan. Zo hebben we Standard aangepakt en met resultaat. Het mag niet opnieuw een monsterscore worden want dat geeft geen goed beeld. Op school (Chloë is leerkracht LO in het middelbaar, nvdr) heb ik het mogen horen toen. Dat we nu in eigen huis spelen betekent een extra stimulans en het is fijn dat EA-TV opnieuw voor een livestream zorgt.”

Red Flames

Uiteraard willen de dames nog eens ploegmaats zijn, maar waar zou dat dan moeten zijn nu het buitenland lonkt voor de kersverse Gouden Schoen? Tine denkt meteen aan de Red Flames. “Chloë is één van de betere linksvoetige centrale verdedigers in de Super League en komt voor mij zeker in aanmerking voor de nationale ploeg. Op zijn minst zou ze een kans moeten krijgen in een trainingsweek of op een stage.” Chloë bevestigt ook die ambitie. “Dat hoeft niet te betekenen dat ik moet vertrekken in Aalst. Ik ben er aanvoerster, speel alles en krijg veel vertrouwen van de coach. Anders dan verdedigsters bij de topclubs misschien, moeten we elke wedstrijd vol aan de bak. Sinds de komst van Niekie Pellens draait het ook beter achterin.”

Door de schorsing van Laura De Neve wordt de aanvoerdersband bij paars-wit zaterdag doorgeschoven naar.. Tine De Caigny. Een extra toetje voor de vriendinnen die mekaar al zullen tegenkomen bij de toss. De wedstrijd is live te volgen vanaf 13u50 via het Facebook-kanaal van Eendracht Aalst.