Clubicoon op bezoek

Clubicoon op bezoek Clubicoon op bezoek

De topper tegen Sint-Truiden zal op gang getrapt worden door oud-speler en vijfvoudig clubtopschutter Geert Van Roy(58). De geboren en getogen Aalstenaar speelde van 1972 tot 1986 voor ons eerste elftal. Tijdens een aangenaam gesprek voert Geert ons terug naar de jaren ’70 en ’80 van onze clubgeschiedenis.

Aalsters jeugdproduct

Geert Van Roy werd geboren te Aalst op 5 maart 1956. Hij sluit aan bij de jeugd van Eendracht Aalst, en tijdens het seizoen 1972-73 mag hij voor het eerst zijn opwachting maken in het eerste elftal van den Iendracht dat toen in derde klasse speelde. De sterspelers toentertijd waren niet van de minste: Maurice De Schrijver en Rudy Haleydt, die later in eerste klasse tot sterkhouders zullen uitgroeien bij respectievelijk Sporting Lokeren en SV Waregem.  Geert was op dat moment NSVO-internationaal (een internationale competitie van schoolploegen). De jonge Van Roy blijft de volgende jaren deel uitmaken van de kern, maar hij komt weinig aan spelen toe omdat hij voorrang geeft aan zijn studies kinesitherapie. Wanneer hij echter mag invallen, pikt hij regelmatig zijn goaltje mee.

Het mooiste moment

Het seizoen 1976-77 kondigt zich interessant aan: Eendracht heeft zwaar aangekocht, waaronder één van de beste Belgische voetballers aller tijden: Paul Van Himst. “Hij was toen al serieus op zijn retour, en Paul was regelmatig licht gekwetst. Maar zelfs op een half been betekende hij nog een meerwaarde voor onze ploeg. Voor de kampioenenwedstrijd tegen Bergen moest Van Himst verstek geven, en ik mocht zowaar aan deze historische wedstrijd beginnen. Ik scoorde een doelpunt, maar we verloren thuis met 1-3. Concurrent Izegem kon echter zelf ook niet winnen, en het kampioenenfeest mocht losbarsten. Ik beschouw mijn doelpunt in die wedstrijd tegen Bergen en de euforie van de kampioenenviering toch nog altijd als het mooiste moment uit mijn carrière.”

Salva

Na Van Himst werd de technisch vaardige en snelle Geert Van Roy tijdens het seizoen 1977-78 stand-in voor clublegende Salvador Mammana Neto. “Salva was een fenomeen, een echte topspits. Hij was razendsnel, en je mocht hem echt geen halve kans laten in de grote rechthoek, of de bal ging binnen. Maar hij was wel regelmatig geblesseerd, zodat ik toch nu en dan aan spelen toekwam. De Braziliaan lag ook goed in de groep. Hij kende toch wel wat Frans, en zoals je weet kan “nen echten Oilsjteneir” zich wel behelpen met enkele woordjes Frans.

Doorbraak

Tijdens het seizoen 1978-79 blijft Van Roy aan de bank gekluisterd ondanks een hele reeks nederlagen. Trainer en clubicoon Gaston Van Der Elst heeft het niet zo begrepen op Van Roy,  die nauwelijks speelkansen krijgt, vaak tot ongenoegen van de supporters. Maar Van Roy is vergevingsgezind: “Ach ja, dat is alweer zo lang geleden. Ik heb Gaston later zelfs nog eens het leven gered! Ik werk immers in het Onze Lieve Vrouw Ziekenhuis op de dienst cardiale revalidatie, en Gaston kreeg er een hartstilstand, waarna ik hem gereanimeerd heb.” De doorbraak komt er uiteindelijk wanneer Henk Houwaart dat seizoen het trainersroer overneemt.  Salvador is gekwetst en Geert Van Roy neemt met verve zijn rol van sluipschutter over. Beiden zullen dat jaar clubtopschutter worden met elk 10 doelpunten.

Gemiste transfer

Geert is ondertussen uitgegroeid tot één van de beste spitsen uit tweede klasse. Volgens de kranten is hij miljoenen waard. Verschillende ploegen (Gent,  Lierse,  RC Mechelen) komen informeren maar het is echter Antwerp dat hem een profcontract aanbiedt. “Ja, ik heb dat gehandtekende contract nog altijd bij me thuis liggen. De club had een prijs op mijn hoofd gezet, maar toen alles eigenlijk al in kannen en kruiken was, werd de prijs opgetrokken. Antwerp haakte af, en ze kochten uiteindelijk als tweede keus een zekere Alex Czerniatynski! Een gemiste kans, achteraf bekeken, maar dat ging toen zo: de clubs hadden jouw lot in handen. Bovendien heb ik van nature een positief ingestelde persoonlijkheid, en ik heb toen snel de ontgoocheling doorgeslikt. Ik beleefde het jaar daarop zelfs mijn topjaar met 18 doelpunten in tweede klasse. En ook de volgende twee seizoenen werd ik telkens clubtopschutter met 12 en 8 doelpunten. Midden 1984 komt RC Mechelen nogmaals informeren, maar opnieuw geraken de clubs er niet uit.”

Bizarre wedstrijd

Geert Van Roy blijft in Aalst, en wordt tijdens het seizoen 1984-85 voor de vijfde keer de beste Eendracht-schutter. Dat jaar speelt zich een vaudeville af rond de laatste wedstrijd. RWDM heeft nog één punt nodig voor de titel, Aalst heeft nog één punt nodig om het behoud te verzekeren. Van Roy speelt de meest bizarre wedstrijd uit zijn carrière: “Wij kwamen 0-2 voor, ik maakte beide doelpunten. Maar RWDM vocht terug en kon een klein kwartier voor het einde de gelijkmaker scoren. Wat toen volgde was ongezien. Heb je tijdens het WK van 1982 de wedstrijd West-Duitsland – Oostenrijk gezien? Wel, dit was toen tien keer erger. Beide ploegen hebben meer dan 10 minuten op hun eigen speelhelft gekampeerd, we waren allebei tevreden met het resultaat. De dag nadien stonden de kranten er wel vol van!”

Afscheid in mineur

In de zomer van 1986 krijgt de op dat moment 30-jarige Van Roy van het Eendracht-bestuur plots te horen dat er voor hem geen plaats meer is in de kern. Hij wordt aangeboden bij derdeklasser Oudenaarde. De aanvaller valt uit de lucht,  en is zwaar ontgoocheld, maar tekent toch het goede voorstel van Oudenaarde. Een afscheid in mineur: 14 jaar clubspeler, en geen bloemetje of huldigingsmoment voor de man die Aalst zoveel belangrijke goals bezorgde. Van Roy verkaste dus naar Oudenaarde en bleef er 3 jaar. Nadien speelde hij nog voor Dendermonde (3 j.), Standaard Wetteren (1 j.),  Sint-Livinus-Houtem (1 j.) en Hofstade (2 j.). Geert sloot zijn actieve voetbalcarrière op 40-jarige leeftijd af.

Eens ajoin, altijd ajoin

Eendracht Aalst blijft hij sindsdien trouw volgen: “Ik ga niet zo veel kijken, maar tijdens het weekeinde zap ik wel zo snel mogelijk naar Teletekst om te weten wat de ploeg gedaan heeft, en op maandagmorgen is het wedstrijdverslag één van de eerste dingen die ik lees in de krant.” Zondag om 15u00 staat Geert opnieuw aan de middenstip van het Pierre Cornelisstadion. Met welke gevoelens zal hij aan de aftrap staan? “Goh, ik heb na mijn afscheid wel een aantal weken ziek gelopen van de manier waarop ik door het toenmalige bestuur behandeld werd, maar daar zitten de huidige bestuursmensen voor niets tussen. Bovendien, zoals ik al zei, is het zo lang geleden, en probeer ik steeds optimistisch door het leven te gaan.  Van mijn periode bij Aalst heb ik eigenlijk alleen maar de positieve zaken onthouden. Eens ajoin, altijd ajoin!” Daar kunnen we Geert alleen maar in bijtreden!

Eendracht Aalst wenst Geert Van Roy alvast te bedanken voor de fantastische prestaties die hij leverde in het shirt van Eendracht Aalst, en wenst hem nog veel geluk toe in zijn verdere leven.

Interview: Filip D’Hose
Archief: Kenneth Demaret, Yves Janssens

ONZE PARTNERS

  • Plastiek Hofstade
  • X3
  • Thoen
  • Arijs Begrafenissen
Toegevoegd aan winkelmandje