Onze Gouden Schoen geeft zondag de aftrap

Na Moses Chunga en Gaston Van Der Elst vorig seizoen komt een andere Eendracht Aalst legende zondag de aftrap verzorgen van de topper tegen STVV. In onze rijke clubgeschiedenis moet Gilles De Bilde de beste speler geweest zijn. In het Eendracht shirt werd de aanvaller niet alleen Rode Duivel, hij won ook de Gouden Schoen 1994, de hoogst mogelijke individuele bekroning in de Belgische competitie. Gilles maakte graag tijd voor ons om terug te blikken.

Straatvoetballer

Alles begon op een grasperk tussen de hoge flatgebouwen in het Zellikse Brueghelpark. Daar leerde kleine Gilles voetballen tussen de vele allochtonen. De Ket zocht vooral de Congolese voetbalclan op en had daar allicht zijn fabelachtige techniek aan te danken. “Zwarte spelers wordt vaak een gebrek aan tactisch inzicht verweten, maar kleurlingen hebben wel vaak het voordeel dat ze over voetbalintuïtie beschikken. Die intuïtie pikte ik bij hen misschien wel op. Ik voelde in mij carrière vaak wat de tegenstrever van plan was en dan is anticiperen een stuk eenvoudiger.” De Bilde sloot aan bij de jeugd van Zellik Sport. Als dertienjarige probeerde hij het ook bij Anderlecht maar werd weggestuurd. “Te klein en te licht, ze vonden me te frèle. Ze verkozen jongens met een beetje postuur.” Tien jaar later zou hij voor 80 miljoen frank (zo’n 2 miljoen euro) terug naar het Astridpark worden gehaald.

HO Merchtem

Bij derdeprovincialer Zellik maakte Gilles op 16-jarige leeftijd zijn opwachting in het eerste elftal. Daar haalde de bescheiden vierdeklasser Hoger Op Merchtem hem snel weg. “Het transferbedrag van ca. 700.000 frank (17.500 euro) was niet haalbaar voor Merchtem maar twee bestuursleden, Armand Van Cappellen en Louis Putteman, kochtten mij weg en werden eigenaar.” In zijn laatste seizoen daar, toen de club gezakt was naar eerste provinciale, maakte kapitein De Bilde indruk met zijn snelheid en uitstekende techniek. “We werden kampioen en ik kreeg de Zilveren Voetbal als topschutter. Na een weddenschap met ploegmaats om de promotie liet ik mij ook kaalscheren.” Het was zijn eerste kennismaking met blinde adoratie. Merchtem, het dorp tussen Aalst en Brussel, lag aan zijn voeten.

Legerdienst

Gilles had in die periode ook verplichte legerdienst. “Niemand had daar zin in, tijdverlies is je eerste reactie. Mijn overplaatsing naar de sportkazerne van Duisburg (Tervuren) was een goede zaak. We mochten ook in training rondlopen in plaats van in uniform. In de militaire ploeg liep ik als speler uit eerste provinciale tussen kleppers van op het hoogste niveau zoals Johan Walem, Cisse Severeyns, Nico Van Kerckhoven en Nico Vaesen. Als we een internationaal tornooi wonnen kregen we van onze overste drie maanden verlof. En zo geschiedde ook.”

Eendracht Aalst

De prestaties van De Bilde in Merchtem en vooral in de militaire ploeg gingen niet onopgemerkt voorbij. “Er was interesse van eersteklassers Lokeren en Cercle Brugge maar ik wou geen stap overslaan en koos voor tweedeklasser Eendracht Aalst. Ik had ook al de sprong gemaakt van derde provinciale naar vierde klasse. Voor 3 miljoen frank (ca. 75.000 euro) haalde Eendracht mij weg bij Merchtem.” Bij de Ajuinen was Gilles niet meteen een vaste waarde. “In de voorlinie liepen ook nog Veljkovic, Zakkas, Akwuegbu en Jules Bocandé rond. Maar ook de klik was er niet met toenmalig trainer Jean-Pierre Vande Velde.”

Jan Ceulemans

Die klik kwam er wél toen Jan Ceulemans zijn opwachting maakte als trainer in het Pierre Cornelisstadion. De Caje besefte snel dat de 21-jarige De Bilde over een uitzonderlijk talent beschikte. “Na één van de eerste trainingen moest ik bij hem komen. Sterke Jan was een voetbalicoon waar iedereen naar opkeek maar hij was vooral een uitstekende psycholoog. Een man van weinig woorden maar wat hij zei en de manier waarop bleef hangen. Hij wist precies wat hij tegen elk van zijn spelers moest zeggen. Jan gaf mij het vertrouwen dat ik nodig had. Het besef in eigen kunnen want als jonge gast twijfel je toch. Jan Ceulemans heeft een belangrijk aandeel in de carrière die ik gemaakt heb.” Onder de hoede van de Caje verovert Gilles een vaste stek. Eendracht doet dat seizoen nog mee voor promotie via de eindronde maar moet de duimen leggen voor KV Oostende.

De Bilde mocht in balverlies niet mee verdedigen van de Caje. “Positioneel verdedigen noemde hij dat. Ik mocht wat terugkomen, afdekken en storen maar niet tackelen. Om fris te blijven in de zone van de waarheid.” Gilles mocht dus zowat zijn zin doen, als hij maar scoorde.

Met Eendracht naar eerste klasse

In zijn tweede seizoen krijgt Gilles het gezelschap van Edi Krncevic en David Seal in de vuurlinie. “Van Krncevic, voor wie ik als kind stond te supporteren op Anderlecht, heb ik heel wat kunnen opsteken. Hij had al een hele carrière achter de rug maar was nog altijd heel gedreven. Een belangrijke speler in onze ploeg die niet altijd de appreciatie kreeg die hij verdiende. Zijn sprongkracht was fenomenaal, niemand kon er een kopduel van winnen. Edi was ook mijn kamergenoot op stages, hij ontfermde zich zo wat over mij. Ook als het wat minder ging, stelde hij me gerust. Enkele jaren geleden hebben we mekaar teruggezien in Australië, Krncevic is helemaal grijs geworden.”, lacht De Ket.

De ambities worden waargemaakt en Eendracht promoveert via de eindronde na een spannende ontknoping met Moeskroen. Gilles De Bilde is de revelatie en topschutter van tweede klasse met 16 doelpunten. Jan Ceulemans stelt een kern samen voor eerste klasse en met succes. De jonge talenten De Bilde, Okpara, Vanderhaeghe, De Vleeschauwer, Meyssen, Temmerman en Van Riel vinden snel hun draai op het hoogste niveau. Van Der Hoorn, Van Ankeren, Krncevic, Van Wambeke en Leo Van Der Elst zorgen voor de ervaring. Ook doelmannen De Schrijver en Schippers behoren meermaals tot de uitblinkers.

Rode Duivel en Gouden Schoen

Wat daarna gebeurde grenst aan het onwaarschijnlijke. Ook in eerste klasse maakt de 23-jarige De Bilde doelpunten aan de lopende band. Het begint al in de openingswedstrijd op Germinal Ekeren met twee treffers. De Ekerse verdediger Rudy Janssens ziet alle kleuren van de regenboog. Het Aalsterse goudhaantje heeft een uitstekende linkspoot met een razendsnelle passeerbeweging. Later bevestigde hij zijn vliegende start met pareltjes van doelpunten die vaak van beslissend belang waren. Na elf wedstrijden wordt hij door bondscoach Paul Van Himst opgeroepen voor de EK-kwalificatie-interland tegen Macedonië op 16 november 1994. De Ket mag meteen invallen. In de desastreuze thuiswedstrijd tegen Spanje (1-4) speelt hij zijn eerste volledige interland en is hij het enige lichtpunt. Voetbalminnend België klampt zich vast aan Gilles De Bilde, het ontluikende talent van Eendracht Aalst. De hoop van de natie in bange dagen. De Bilde zou 25 keer uitkomen voor de Rode Duivels.

Maar het wordt nog straffer. Zestien wedstrijden eerste klasse met Eendracht Aalst zijn genoeg om de Gouden Schoen overhandigd te krijgen uit handen van het Portugese voetbalster Eusébio. Grote favoriet Lorenzo Staelens loopt na de bekendmaking ontgoocheld weg uit het Casino van Oostende. Nog altijd de grootste verrassing uit de geschiedenis van de Gouden Schoen. Gilles blijft de hele avond staren naar het presentatie exemplaar dat hij liefkozend in zijn bezit houdt. Voor aanvang van de bekermatch tegen Antwerp ontvangt De Bilde zijn Schoen onder een oorverdovend lawaai van de Aalsterse supporters.“Ik heb in mijn carrière heel wat trofeeën gewonnen maar de Gouden Schoen is de enige die ik bewaard heb. De rest heb ik weggegeven aan mijn ouders. Mijn Gouden Schoen heeft zijn plaats in de living.”

De krantenkoppen logen er niet om dat seizoen: “Hier is Gilles De Bilde”, “De Bilde op eenzame hoogte”, “De Bilde maakt brokken”, “De Bilde eenzame kwelgeest”, “De Bilde en Krncevic kraken harde Gentse noot”, “Gouden Schoen van de hoop”, “Eendracht trots op Gouden Gilles”, “Klaar voor de top”, “Van Ankeren en De Bilde: gouden duo voor Aalst”, “Wereldgoal van De Bilde kost Club de landskroon”.

Carnaval

De carnavalsmatch op Seraing herinnert Gilles zich nog heel goed. ‘Dat was pas een zware week. Op carnavalszondag gingen we met 2-3 winnen in Seraing met niet anders dan verklede supporters in de tribunes. Fantastisch! Op maandagavond was het de gewoonte met de hele groep naar carnaval te trekken. Jan Ceulemans ging als monnik, ik als zeerover. Met een over-all van een mecanicien, een piratendoek rond mijn kop en duchtig geschminkt dacht ik eens incognito te zijn maar niets was minder waar. Na vijf minuten hoorde ik al een schreeuw: ‘hee, dieje kaper da’s De Bilde’. Maar dat heeft ons niet belet er een dolle Eendrachtnacht van te maken. En ‘s zondags moesten we alweer vol aan de bak tegen Club Brugge… maar met succes.”

Afscheid met een Europees ticket

Eendracht Aalst beleeft haar beste seizoen uit de clubgeschiedenis. De promovendus brengt elke week spektakel en is zelfs scherprechter in het titeldebat. Nadat in het begin van het seizoen op Club Brugge al een stunt werd gerealiseerd (2-3), doen ze dat in de terugronde nog eens over. In een tot de nok gevuld Pierre Cornelisstadion, supporters klommen in de lichtmasten om een glimp van de wedstrijd op te vangen, maakt Gilles De Bilde een wereldgoal en trapt hij Club uit de titelstrijd. Het mooiste spitsennummer dat ooit werd opgevoerd in het Pierre Cornelisstadion. Via deze link kan u nog eens nagenieten van deze onvergetelijke wedstrijd.

Eerder was Anderlecht-Eendracht Aalst (3-2) al met voorsprong uitgeroepen tot de beste wedstrijd van dat seizoen. Na een negentig minuten durende propaganda won de kampioen nipt met 3-2 maar de meeste lofbetuigingen waren voor de Ajuinen. Het ongecomplexeerd aanvallende team van Jan Ceulemans was een zegen voor het Belgische voetbal.

Uniek voor een semi-profclub die enkel ‘s avonds kon trainen. De meeste spelers hadden ook nog een dagtaak, zo ook Gilles De Bilde. “Ik had een goede job bij het Ministerie van Justitie, dienst Naturalisaties. Maar door de verplichtingen die de Gouden Schoen met zich meebrachten werd de combinatie onmogelijk, ik had onvoldoende rust. Bij mijn afscheid werd ik ook ontvangen door Minister Wathelet sr. en kreeg ik een kristallen klok. Ik heb zelfs nog een korte periode op het secretariaat van Eendracht Aalst gewerkt.” De Ajuinen sloten de competitie af op de vierde plaats en trokken Europa in. Gilles De Bilde kwam met zijn 21 doelpunten eentje tekort om topschutter te worden. Dat werd Aurelio Vidmar van Standard.

Via Anderlecht en PSV naar de Premier League

De Bilde had de topclubs maar voor het uitkiezen. Er kwam ook een bod van Atletico Madrid, hij ging samen met Patrick Orlans een kijkje nemen in de Spaanse hoofdstad. Terwijl Orlans ging onderhandelen trok Gilles zijn trainingsoutfit aan om zich uit te leven in het immense Estadio Vicente Calderon. Nadat De Ket het voorstel te horen kreeg, moest hij toch even bekomen. Hij kon er in vier jaar het driedubbele van bij Anderlecht verdienen, een huis, een auto,… Maar De Bilde bleef bij zijn eerder besluit om terug te keren naar zijn grote liefde Anderlecht dat tientallen miljoenen frank moest neertellen voor zijn voormalige jeugdspeler. Gilles won ook enkele prijzen, de Supercup met Anderlecht, de titel en de Johan Cruijff Schaal met PSV Eindhoven aan de zijde van Luc Nilis en Marc Degryse. De Ket ging zijn geluk ook in Engeland beproeven bij Sheffield Wednesday en Aston Villa maar successen bleven uit. Na een nieuwe episode bij Anderlecht zou hij in 2004 bij SK Lierse een punt zetten achter zijn professionele voetbalcarrière. Nadien zou hij ook enkele seizoenen uitkomen voor derdeklasser Willebroek-Meerhof.

Er is ook die ene pijnlijke herinnering die we delen. Maar we zullen Gilles altijd dankbaar blijven voor zijn uitzonderlijke prestaties in het Eendracht shirt waarmee hij een belangrijk aandeel had in de promotie naar eerste klasse en het behalen van een Europees ticket. De daarmee gepaard gaande Europese campagne is nog altijd het hoogtepunt uit de clubgeschiedenis.

Anno 2013

Na zijn voetbalcarrière werd Gilles een bekend televisiegezicht. Anno 2013 is hij nog altijd een drukbezet persoon. Zijn ex-clubs volgt hij nog altijd vanop afstand, in de loop der jaren heeft hij zijn wedstrijden in het Pierre Cornelisstadion wel nog meegepikt. Volgens Gilles De Bilde moet een terugkeer van Eendracht Aalst naar de hoogste klasse zeker mogelijk zijn. “Aalst heeft nog altijd dat enorme potentieel. Er is zoveel industrie, zoveel commerciële activiteit. Ook de grote supportersaanhang hoort thuis in eerste klasse. Als Eendracht opnieuw eens zal meedoen voor promotie loopt het stadion ongetwijfeld weer vol. Enige nadeel is de verouderde infrastructuur maar ik verneem dat daar ook aan gewerkt wordt. Ik hoop ook dat de stabiliteit in de bestuurskamer nu behouden kan blijven want dat is zeker nodig.”

Gilles heeft nog een mooie afsluiter in petto. “Het was fantastisch om te spelen voor Eendracht Aalst, je kreeg veel appreciatie van de supporters, een warm en fanatiek publiek.”

Interview: Kenneth Demaret