De Oliveira: "Na nieuwjaar terug op mijn beste niveau"

Wanneer je als Braziliaan in het Belgische voetbal terechtkomt, wekt dit bijna automatisch bepaalde verwachtingen: frivool, technisch hoogstaand en spectaculair spel, met andere woorden: samba. En wanneer één van de beste spelers uit de Aalsterse clubgeschiedenis Mammana Neto Salvador heet, dan gaan supporters al snel dromen. Wij hadden een aangenaam gesprek met onze nieuwe Braziliaan, Daniel Rodrigo de Oliveira(29), die erop gebrand is om zich te bewijzen.

Verhuis naar Europa

De Oliveira werd in de Braziliaanse tweede klasse opgemerkt door talentscouts van AA Gent. Hij werd tijdens de zomer van 2007 uitgenodigd voor een stage van één maand bij de Buffalo’s. “Ik herinner me die periode nog heel goed,” aldus de Oliveira. “Ik trainde scherp, en maakte blijkbaar een goede indruk, want AA Gent wou me inlijven, maar om één of andere reden kwamen de clubs er niet uit. Nadien bleef ik nog wat hangen bij Braziliaanse vrienden die in België wonen. Die brachten me in contact met RC Waregem, waarmee ik – eigenlijk meer voor de fun en om mijn conditie wat op peil te houden – een vriendschappelijke wedstrijd speelde. Nadien volgde nog zo’n oefenmatch bij VW Hamme. Blijkbaar moet ik in die wedstrijd de bestuursmensen van Vigor Wuitens van mijn kwaliteiten overtuigd hebben, want ze boden me prompt een contract aan. En mijn Belgische carrière was vertrokken. We eindigden dat seizoen met een heel bescheiden ploeg, achtste in tweede klasse, mede dankzij een flink pak doelpunten van mezelf.”

Toptransfer naar Oekraïne

Daarna volgden passages bij SK Sint-Niklaas (waar hij speelde onder Regi Van Acker), Rupel-Boom en White Star Woluwe. Tijdens zijn tweede jaar bij de Brusselse tweedeklasser speelde de Oliveira zo sterk dat hij vorig jaar eindelijk zijn langverwachte toptransfer beet had:  Metalurg Donjetsk bood de Braziliaanse goalgetter een contract aan voor maar liefst drie jaar. “Dat was echt een droom die uitkwam. Donjetsk is best wel een aangename stad om te wonen, en de voorzitter, die multimiljonair is, doet er alles aan om het zijn spelers naar hun zin te maken: prachtige huisvesting, schitterend oefencomplex, alles tip-top georganiseerd. Ik was daar met mijn gezin écht gelukkig.”

Vluchten voor de oorlog

Maar dan barst in de lente van 2014 de oorlog uit. “Mijn droom spatte letterlijk uit elkaar. Ik had nog een contract voor twee jaar, maar wanneer je dagelijks de explosies hoort, en wanneer je op straat om de haverklap tegengehouden en gecontroleerd wordt door mannen met automatische machinegeweren, dan ga je wel twee keer nadenken. Ik moest ook rekening houden met mijn vrouw en twee zoontjes van 6 en 2 jaar oud. Ik heb dan in onderling overleg met de voorzitter mijn contract laten ontbinden.”

Terug naar België   

Vanaf dat moment doet Daniel er alles aan om zo snel mogelijk een nieuwe club te vinden. “Gelukkig waren de banden met België nog niet volledig doorgeknipt. Er waren contacten met Waasland-Beveren, maar er kwam niets concreets op tafel. Dankzij Regi Van Acker kwam er vanuit Eendracht Aalst wél een concreet aanbod, en aangezien ik zo snel mogelijk uit het oorlogsgebied weg wou, was de beslissing snel genomen. Ik bezit nog steeds een woning in Sint-Niklaas, dus konden we snel verhuizen.”

Moeilijke aanpassingsperiode

De aanpassingsperiode bij Eendracht loopt echter stroever dan verwacht. “Ondanks het feit dat het niveau van de Belgische tweede klasse een pak lager ligt dan de Oekraïense competitie, heb ik het inderdaad moeilijk om direct een meerwaarde te bieden voor Eendracht Aalst. Je kunt wellicht begrijpen dat het na mijn overhaaste vertrek uit Oekraïne op mentaal vlak nogal moeilijk was voor mij, en dan werd ik tijdens mijn eerste wedstrijd op Eupen ook nog eens van het veld getrapt.” Er volgde voor de Braziliaan een revalidatieperiode van ongeveer een maand. “Ik ben supergemotiveerd om zo snel mogelijk terug op niveau te geraken, en ik begrijp dat de Aalst-supporters zeer kritisch zijn, maar ik zou hen toch willen vragen om nog even geduld te oefenen. Ik groei stilaan terug naar mijn beste niveau. Mijn zelfvertrouwen heeft door de gebeurtenissen van de voorbije maanden een knauw gekregen, maar ik verwacht dat ik kort na Nieuwjaar zowel fysiek als mentaal 100% zal zijn, en ik garandeer dat Aalst dan nog veel plezier aan mij zal beleven.”

Ook op het vlak van samenspel met de medemaats loopt het niet altijd van een leien dakje. “Dat klopt, maar dat is normaal.“ aldus De Oliveira, “Je kan niet verwachten dat de middenvelders zomaar direct aanvoelen hoe ik het best aangespeeld word. Dat is een kwestie van automatismen aankweken. Maar er zit progressie in. Het feit dat ik Philippe Janssens nog ken van bij SK Sint-Niklaas, is daarbij ook een pluspunt.”

Ambitie

Waar ligt de ambitie van de Aalsterse Braziliaan? “Mijn ambitie is en blijft de eerste klasse in een Europese competitie. Ik zie positieve signalen bij Eendracht Aalst: de meeste kernspelers hebben hun contract verlengd of staan op het punt om dit te doen. Als in Aalst een project kan uitgebouwd worden dat eerste klasse waardig is, dan wil ik daar graag aan meewerken.” En De Oliveira besluit met een kwinkslag: “Dan ben ik zelfs bereid om de lessen Nederlands opnieuw op te nemen die ik drie jaar geleden, bij mijn vertrek naar WS Woluwe, heb stopgezet.” Een belofte waar we Daniel ten gepaste tijde zullen aan herinneren!

Interview: Filip D’Hose