Een babbel met Kenny Van Hoevelen

De wedstrijd tegen KSK Heist deze namiddag werd mee afgetrapt door Kenny Van Hoevelen (34), die met plezier de supporters en vrienden nog eens kwam groeten. Kenny speelt nu voor KSV Temse maar was vorig seizoen één
van de steunpilaren van het team dat de promotie afdwong.

KV icoon

Van Hoevelen mag op een mooie carrière terugblikken. De geboren en getogen Mechelaar speelde voor Westerlo, Patro Eisden, KV Mechelen,
RKC Waalwijk en OH Leuven, vooraleer zijn tenten in de carnavalsstad op te slaan. “Het langst speelde ik voor KV Mechelen maar ondanks het feit dat ik er 8 seizoenen en ongeveer 250 matchen speelde, en ondanks het feit dat ik
een echte Maneblusser ben, heb ik geen echte band meer met de Kakkers. Ik ben er sinds 2013 weg en op den duur begint zoiets te verwateren.”

Terugblik

Alhoewel Van Hoevelen nog als speler actief is, blikt hij
toch even terug op de voorbije 18 jaar. “Kampioen spelen of promoveren is het mooiste wat er is. Verder bewaar ik mooie herinneringen aan de bekercampagne met KV Mechelen tijdens het seizoen 2008-2009, waarin we de finale
bereikten. Ik speelde alle matchen … behalve de finale waarin ik geschorst was. Dat was erg wrang, temeer daar we ook die finale verloren tegen Racing Genk. Dat was tegelijkertijd een hoogte- en een dieptepunt. Toen Westerlo de
beker won in 2001 zat ik als 17-jarige knaap in de A-kern. Ik speelde niet mee, maar was als kernspeler wel deelachtig aan het hele gebeuren. En absoluut dieptepunt was de degradatie met RKC Waalwijk uit de Nederlandse
Eredivisie.”

Of hij het maximum uit zijn carrière gepuurd heeft? “Goh, dat is altijd koffiedik kijken, maar mijn gevoel zegt me van niet. In het leven neem je beslissingen die je hele verdere leven bepalen. Op mijn
17^de had ik alle nationale jeugdploegen doorlopen, en kon ik kiezen tussen drie clubs: Lierse, Westerlo en Anderlecht. Ik koos voor Westerlo omdat ik dacht dat ik daar het meeste
speelgelegenheid zou krijgen. Stel dat ik op dat moment niet zo ongeduldig ben, en voor Anderlecht kies … Maar we zullen het nooit met zekerheid weten, hé!”

Met goesting naar Aalst 

In zijn tweede seizoen
bij OHL geraakte Kenny op een zijspoor. “Op dat moment kreeg ik een telefoontje van Dirk Geeraerd. Die kwam me polsen of ik geïnteresseerd zou zijn in een avontuur bij Eendracht Aalst. Dirk nodigde me uit om eens een kijkje te
komen nemen op Zandberg en in het stadion.” Even leek het mis te lopen toen de interesse de kranten haalde. “Onder andere ook Hamme trok toen aan mijn mouw. Maar ik heb eigenlijk niet zo lang moeten nadenken.
Aalst is en blijft toch wel een speciale club met een vurige aanhang. Het enige bezwaar was de afstand tussen Aalst en Sint-Katelijne-Waver, waar ik toen woonde. De combinatie met mijn werk in de verhuisfirma van mijn broer en
mijn gezinsleven leek moeilijk. Ik werd toen uitgenodigd op het bedrijf van Luc Van Hauwermeiren en we kwamen vrij snel tot een akkoord.”

De klik

Eendracht wou vorig seizoen zo hoog mogelijk eindigen maar moest
aan een nieuwe ploeg timmeren. “We wisten op voorhand dat het niet gemakkelijk ging worden. Maar van in de voorbereiding zag je wel dat er een zekere gedrevenheid in die ploeg zat, die jonge gasten wilden er echt voor gaan.
Op een gegeven moment is daar een zekere klik gekomen. Dat had volgens niet zozeer met de trainerswissel te maken want zowel Geeraerd als De Cock vind ik twee keigoeie trainers, die een groep kunnen motiveren. Dirk was soms
alleen wat te rechtlijnig en altijd overtuigd van zijn gelijk. Tom liet meer inspraak vanuit de spelersgroep toe. Hij kan echt luisteren naar de spelers.”

Slopende eindronde

Na een wisselvallig seizoen kan
den Iendracht toch de eindronde afdwingen. Daarin gaat Sint-Eloois-Winkel op eigen veld genadeloos voor de bijl. Enkele dagen later wordt afgerekend met het stugge RC Gent-Zeehaven, maar dat gaat al heel wat moeizamer. Op het
veld van Hasselt wordt een riante 1-3 uitgangspositie afgedwongen en lijkt de finale al binnen. Maar in de terugwedstrijd dreigt het mis te lopen. “De groep zat toen echt op zijn tandvlees hoor. Na een slopend seizoen zo’n
eindronde afwerken met 2 matchen per week gaat echt in je kleren zitten. Maar na de reguliere speeltijd tegen Hasselt is in die groep zo’n wil om te winnen, zo’n karakter geslopen dat we die verlengingen toch naar onze hand
hebben kunnen zetten.”

Emoties in Luik

En dan de finale tegen FC Luik. “We gaven als groep aan Tom het signaal om het iets rustiger te doen op training. Het is niet in zo’n periode dat je nog eens wat aan je
conditie moet gaan werken. De coach heeft dat goed opgepikt en we verschenen iets frisser aan het beslissende tweeluik.” Na de 0-1 thuisnederlaag geven weinigen nog een sikkepit voor de kansen van wit-zwart. “In de
spelersgroep was er zeker geen gevoel van verslagenheid. Integendeel, zoals ik al zei zat er een ongelooflijke overwinningsdrang in. We zijn die beslissende match op Luik, in tropische temperaturen, begonnen met een verbetenheid
die ik zelden gezien heb in mijn carrière.”

Na het laatste fluitsignaal en een 1-2 zege vloeien er heel wat tranen, ook bij Van Hoevelen. “Het drong niet echt tot me door dat we die eindronde gewonnen hadden. Nu kan ik
het nog nauwelijks begrijpen hoe we dat voor mekaar gebracht hebben. Ik besefte ook dat het mijn laatste match voor Eendracht Aalst was. En als voetballer leef je voor zo’n momenten. Voor een voetballer is een titel of
een promotie het mooiste wat je kunt beleven. Ik heb er twee mogen meemaken: met KV Mechelen van Tweede naar Eerste Klasse en in de herfst van mijn carrière met Aalst van Tweede naar Eerste Amateurliga.”

Feestje!

Wat er toen volgde, is bekend. “De ontvangst en de taferelen in Aalst zijn onvergetelijk. We zijn nadien nog met de groep, de spelersvrouwen en het bestuur naar dancing Carré getrokken. Wat gebeurd is in de
Carré, blijft in de Carré,” lacht Kenny. “Al wat ik er kan over vertellen, is dat de voorzitter ‘in form’ was en dat hij zijn portefeuille ne keer deftig opengetrokken heeft.”

Zien we Kenny op de carnavalsmatch
binnen 2 weken? “Ik ben de eerste om de gangmaker te zijn van een leuk feestje, maar dat carnaval is zelfs voor mij iets te druk. Op die carnavalsmatch is er altijd een geweldige sfeer, maar ik denk dat je echt van Aalst moet
zijn om het te snappen.”

Temse

Kenny trekt na de promotie, samen met Jonas Van Kerckhoven, naar het ambitieuze KSV Temse, waar ook ex-Eendrachters Glouftsis en Martin actief zijn. “Het gaat niet zo goed als
gehoopt. We verloren gisteravond thuis met 0-2 van Olsa Brakel en staan in de grijze middenmoot. Het zal snel veel beter moeten om nog de beoogde eindronde te bereiken.”

Eendracht Aalst blijft hij volgen. “Ze doen het al
bij al goed in de hogere reeks. Ze moeten niet te veel naar andere ploegen kijken, ook niet ASV Geel dat waarschijnlijk extra-sportief zal degraderen. Ik ben er zeker van dat het geen probleem zal vormen om zich te redden.”

Boodschap

Vandaag stond Kenny dus weer aan de middenstip van het Pierre Cornelisstadion. “Dat is nog niet zo lang geleden, hé,” grapt hij, “maar het doet enorm veel plezier. Aan de supporters zou ik de volgende
boodschap willen meegeven: zij zijn de belangrijkste reden waarom ik vorig seizoen naar hier gekomen ben. Als voetballer wil je spelen voor volle stadions en gepassioneerde supporters. Zij moeten voortdoen wat ze altijd al
gedaan hebben. Ze moeten achter hun ploeg gaan staan, ook wanneer het wat minder gaat!”

Mooie woorden, Kenny, en nogmaals bedankt voor je tomeloze inzet voor Eendracht Aalst. Veel geluk en succes nog, zowel op sportief
vlak als op privévlak! Iendracht veroit!

fdh