Gouden Schoen van 1973 geeft de aftrap

Gouden Schoen van 1973 geeft de aftrap Gouden Schoen van 1973 geeft de aftrap

Zondag hebben we een voormalige Gouden Schoen in ons midden. Maurice Martens (66) is de enige Aalstenaar die de meest prestigieuze voetbaltrofee in ons land ooit won. De linksachter was een jeugdproduct van Eendracht Aalst die later furore maakte bij RWDM en ook Rode Duivel werd. Tijd voor een terugblik.

Voetbalfamilie 

Maurice Martens komt uit een Aalsterse voetbalfamilie. Vader Honoré speelde onder andere voor Olympic Charleroi en La Gantoise. Zijn broer Roland was titularis bij La Gantoise en speelde internationale wedstrijden met de beloften van de nationale ploeg. Net zoals hen sloot Maurice (toen 11 jaar) zich als jonge knaap aan bij Eendracht Aalst.

Jeugdtalent

In de zomer van 1964 zoeken veel Eendracht spelers andere oorden op. Gelukkig is er nog de eigen jeugd. De nieuwe ploeg bengelt de hele competitie onderaan de tweede klasse maar na de wedstrijd op Sporting Charleroi van zondag 11 april 1965 zien de zaken er nog benarder uit. Eendracht moest deze wedstrijd winnen om het degradatiespook af te houden en leek hier ook in te slagen. De Ajuinen gingen de rust in met een 0-3 voorsprong. Tijdens de rust vertelde speler-trainer Piccinnin van Charleroi aan zijn spelers dat hij werd omgekocht. De Karolo’s kwamen geagiteerd uit de kleedkamer en zetten de scheve situatie nog recht. “Van de wedstrijd op Charleroi kan ik mij eigenlijk niets meer herinneren. Ik denk zelfs niet dat ik toen in de selectie zat. Door het omkoopschandaal zakten we wel terug naar bevordering, een grote klap voor de club.”

Fons Lockefeer 

Gelukkig blijft het verblijf in bevordering beperkt tot één seizoen, Eendracht wordt kampioen in Vierde Klasse D met 49 punten. “Dit was het eerste seizoen dat ik echt mijn kans kreeg in het eerste elftal. Ik speelde dat seizoen ook bijna alle wedstrijden”, aldus Maurice. Een hoofdrol was weggelegd voor verdediger Fons Lockefeer. Jonge spelers als Maurice Martens hebben dat seizoen heel wat kunnen opsteken van de aanvoerder. “Fons was een hele belangrijke speler op dat moment. Hij was onze rots in de branding met zijn uitstekende kopspel en voortreffelijke mentaliteit. Hij fungeerde als een stofzuiger op het middenveld die telkens op volle toeren draaide. Zo’n speler zag het Aalsterse publiek natuurlijk graag bezig. Ik moet wel zeggen dat de supporters ons zijn blijven steunen, ook na de terugval naar bevordering. Ook toen al waren het heel fanatieke supporters.”

Anderlecht 

De 18-jarige Martens wordt dan al weggehaald door landskampioen Anderlecht. “Tijdens het seizoen in vierde kwam paars-wit mij al enkele keren scouten. In de zomer heb ik dan een paar tornooien meegespeeld met de junioren, onder andere in Cannes. Mijn prestaties vielen in de smaak en ik maakte de overstap naar de hoofdstad.” Daar debuteert hij een jaar later in het eerste elftal aan de zijde van onder meer Paul Van Himst en Jan Mulder. Bij RSCA werd hij omgevormd van aanvaller tot flankverdediger. “Het was Constant Van den Stock die mij op een bepaald moment naar achteren schoof. Door hem ben ik verdediger geworden maar wel één met veel aanvallende impulsen.” Het lukt Maurice de volgende seizoenen echter niet om tot een vaste waarde uit te groeien op de linksachter maar toch mag hij in 1970 met de Rode Duivels mee naar het WK in Mexico. Martens maakte deel uit van de 22-koppige selectie maar kwam wel niet aan spelen toe. 

Racing White 

In 1971 is de linksachter het beu als bankzitter en maakt hij de overstap naar die andere Brusselse topclub, Racing White. Daar ontpopt Maurice zich meteen tot een belangrijke pion en werd hij ook kapitein. Een oersterke verdediger met een enorm fysiek vermogen. Eén van zijn sterkste wapens was het mee oprukken naar voor. Zijn speelwijze werd spectaculair genoemd: de onverwachte sprints en de lange adem. Martens wordt de beste linksachter van het land en zelfs één van de betere van Europa. “Ik kon tijdens deze periode naar de Nederlandse topclub Feyenoord maar de prijs die RWDM vroeg lag te hoog en ze haakten af.”, weet Maurice nog.

Gouden Schoen 

In 1973 kreeg Martens de gerenommeerde Gouden Schoen voor zijn prestaties. Racing White werd dat jaar RWDM en onder aanvoering van Martens en de jonge Nederlandse middenvelder Johan Boskamp werden de roodhemden de grootste concurrent van Anderlecht. In de reguliere competitie eindige Racing White op de derde plaats, ver voor de buren uit Anderlecht. Martens won de Gouden Schoen met een straatlengte voorsprong op Nico Dewalque van Standard Luik. Erwin Vandendaele, Paul Van Himst en Rob Rensenbrink eindigden respectievelijk op plaats drie, vier en vijf. “Het kwam natuurlijk niet zo vaak voor dat een verdediger de Gouden Schoen won. Ik denk dat ik dit vooral te danken heb aan mijn aanvallende ingesteldheid.” Martens werd in Aalst wel nooit in de bloemetjes gezet voor zijn trofee. “Ik had gehoopt te worden ontvangen op het stadhuis, maar volgens mij hadden ze daar toen andere zaken aan hun hoofd”, lacht Martens. Twee jaar later werd RWDM kampioen en won Boskamp als eerste buitenlander de Gouden Schoen. Maurice Martens werd een clubicoon bij de Brusselse club en zou er acht jaar later op 36-jarige leeftijd zijn carrière afsluiten.  

Rode Duivels 

Martens kwam tijdens zijn carrière 26 keer uit voor onze nationale ploeg. Hij scoorde twee doelpunten voor de Duivels. “Mijn eerste wedstrijd voor De Rode Duivels was tegen Portugal, in het prachtige stadion van Lissabon. We speelden toen 1-1 gelijk.” Na het WK in Mexico, werd de Aalstenaar in 1972 door bondscoach Raymond Goethals geselecteerd voor het EK in eigen land waar België derde eindigde. Dan was het voor Maurice wachten tot 1980 alvorens hij nog eens mocht deelnemen aan een grote eindronde. Hij werd door Guy Thys geselecteerd voor het EK in Italië. Onder andere Pfaff, Van Moer, Gerets, Ceulemans en Vandereycken maakten deel uit van de selectie. De Rode Duivels speelden voor de eerste en voorlopig laatste keer de finale van een groot tornooi. Het verloor van West-Duitsland en vooral van het kopbalmonster Horst Hrubesch met 2-1. Zijn allerbeste wedstrijd voor België was die tegen de toenmalige DDR. “We speelden in het stadion van Beerschot een vriendschappelijke wedstrijd tegen de Oost-Duitsers, op dat moment de nummer één van de wereld. Bijna niemand geloofde in onze kansen en toch droogden we hen met 3-0 af”, vertelt Maurice fier. Een andere wedstrijd die hij niet meer zal vergeten is de EK kwalificatie wedstrijd in Schotland. “Het was de laatste wedstrijd tijdens de kwalificatie en we moesten winnen tegen de Schotten om ons te plaatsen. Ik mocht toen de hele wedstrijd spelen en we wonnen uiteindelijk met 1-3, de rest is geschiedenis…”

Sportzaak 

Elke Aalstenaar moet ongetwijfeld ook de sportzaak van Maurice kennen in de Koolstraat. Al 41 jaar verkoopt hij er diverse sportartikelen en hij denkt nog niet meteen aan stoppen. “Zolang de gezondheid het toelaat doe ik gewoon verder. Tijdens de zomermaanden is het ook niet echt zo’n zwaar werk. In de winter hebben we het wel wat drukker door het vele werk aan de ski’s”.

Aftrap

Zondag zal Maurice Eendracht en RWDM nog eens in actie zien. “Het is altijd leuk om naar een club te gaan kijken waar je bij gespeeld heb. Ik volg Aalst, RWDM en RSCA nog elk weekend maar wel van op afstand. Zondag is het immers fietsdag en heb ik dus weinig tijd om naar een stadion af te zakken. Het zal dus ongetwijfeld deugd doen om nog eens op de Aalsterse grasmat te kunnen staan”, aldus Maurice Martens die zondagmiddag ook deelneemt aan het diner in ons clubrestaurant.

Een reportage rond Maurice Martens ten tijde van zijn Gouden Schoen kan bekeken worden via deze link. (beelden sporza.be) 

Interview: Thomas Van der Elst
Archief: Kenneth Demaret, Yves Janssens

ONZE PARTNERS

  • Plastiek Hofstade
  • X3
  • Thoen
  • Arijs Begrafenissen
Toegevoegd aan winkelmandje